درد ، اولين اعلام خطر (1)

Ruth And Edward Brecher

ادامه از قبل

زن جواني اهل كانادا بنام لوسي در تمام عمرش احساس درد نميكرد . درست همانطور كه افرادي كور و يا كرو لال مادر زادي هستند او هم مادر زادي بدون حس درد بدنيا آمده بود.
ولي اگر شما لوسي را ميشناختيد هرگز نميخواستيد بجاي او بوديد . بدنش پر از آثار سوختگي و زخم بود . بعلت اينكه فاقد حس درد بود نميتوانست از خطراتيكه او را تهديد ميكرد مطلع شود . چندين بار دچار سوختگي هاي شديد شده بود . فقط موقعي ملتفت ميشد كه دارد ميسوزد كه بوي سوختگي بدنش بمشامش ميرسيد . او را بارها بعلت عفونتهاي مختلف كه ما معمولاً بعلت احساس درد آنها را بموقع با جزئي درمان ساده معالجه ميكنيم به بيمارستان اعزام كرده بودند كه مورد درمان قرار گيرد.
لوسي همچنين فاقد عكس العملي بود كه معمولاً موجب حفاظت بدن در مقابل درد ميگردد . وقتيكه كسي دچار صدمه اي ميشود بدنش در مقابل آن بازتابي از خود نشان ميدهد. خونيكه معمولاً در پوست و اعضاي داخلي جريان دارد به مغز ، شش ها و عضلات بر ميگردد ، قلب تند تر ميزند و فشار خون افزايش مييابد . بعبارت ديگر تمام مقدمات براي عمل در مقابل منبع درد انجام ميگيرد . كبد قند ذخيره شده در خود را ترشح و وارد خون مينمايد و اين منبع انرژي زا فوراً به عضلات رانده ميشود. اگر صدمه وارده در محدوده سر باشد احتمالاً اشك از چشمان و آب از بيني جاري ميشود. اين عمل روش بدن براي شستشو دادن ماده مضر ميباشد. تغييرات شيميائي در خون ايجاد ميگردد تا خون زودتر لخته گردد تا خون كمتري تلف گردد.
اگر درد منشاء داخلي داشته باشد ممكن است بازتابهاي كاملاً متفاوتي بروز كند . ممكن است فشار خون كم شود و حالت تهوع و علائم ناخوشايند ديگري باعث شود كه شخص دراز بكشد و زانو در بغل گيرد. اين حالت بهترين شكل براي علاج است .
درد استفاده ديگري هم دارد . بعد از مدتي ورزش زياد و سخت عضلات درد ميگيرد ، درد اوليه خيلي زود از بين ميرود ، ولي اگر ورزش ادامه داده شود عضلات دوباره دچار درد ميگردند . اين حساسيت شديد كه در پزشكي بنام « هايپرآلجسيا»[1] ناميده ميشود يكي از مؤثر ترين راهها براي حفاظت ما بعد از ابتلا به صدمه است .
درد حسي مانند حس بينائي ، چشائي يا بويائي است . انتهاي عصب درد درپوست و اعضاي بدن پخش شده است و وقتيكه اين انتهاي عصبي تحريك گردد احساس درد ميشود. تحقيقات دانشمندان نشان داده است كه شدت درد مربوط به مقدار بافتهاي صدمه ديده نميباشد بلكه ميزان صدمه وارده در شدت درد مؤثر است . بدينترتيب اگر شما تمام بدن خود را در آب 45 درجه سانتيگراد قرار دهيد و مدت شش ساعت در آن بمانيد فقط درد كمي را احساس ميكنيد. با اين وجود در انتهاي آزمايش گوشت بدن شما كاملاً پخته ميشود . بر عكس اگر يك آهن سرخ داغ در كسري از ثانيه به بدن شما برخورد نمايد ممكن استكه حتي پوست بدن شما را نسوزاند ولي شما سوزش دردناكي را احساس كنيد.
يكي از دانشمندان ميگويد « درد يك نوع سرعت سنج است كه سرعتي را كه با آن خسارت بر بافت وارد ميشود مورد سنجش قرار ميدهد ، اطلاع كمي در مورد شدت صدمه وارده بشما ميدهد ، ولي بشما اعلام خطر ميكند كه اگر اقدامي عاجل نكنيد با چه سرعتي صدمه وارده ادامه خواهد يافت . »
انتهاي عصب هائيكه درد را ايجاد مينمايند در تمام بدن شما با نقشه هوشمندانه اي پخش شده اند . اين اعصاب نسبتاً در كف دست و پا ها كمتر ميباشند ، چون معمولاً در اين نقاط صدمات جزئي بسيار زياد اتفاق ميافتد و زياد هم مهم نيستند . در نواحي گردن و كشاله ران ، جائيكه صدمات وارده ممكن است خطر جدي براي جان شخص داشته باشد انتهاي عصبهاي حسي درد متراكم تر و نزديكتر به سطح واقع شده است . ماده خاكستري مغز بوسيله جمجمه حفاظت ميگردد و فاقد اعصاب حسي درد ميباشد . ولي شريانهائيكه خون را به مغز ميرسانند مقدار زيادي از آنها را با خود دارند . بدين ترتيب سر درد حقيقتاً درد مغز نيست بلكه اغلب آنها درد هاي رگهاي مغز هستند.
محققين درد را به سه نوع تقسيم بندي كرده اند . يكي را بنام درد « گزنده» [2] ناميده اند اين احساس بمحض اينكه پوست بدن بريده ، خراشيده شود يا بسوزد مراتب را به اطلاع ميرساند . اين درد خيلي تند است و دقيقاً ميگويد كه كجاي بدن صدمه ديده است. قسمت دوم درد خيلي دير تر است و احساس «سوزش»[3] ميشود ولي احساس سوزش طولاني تر است و درنقاط بيشتري انتشار مييابد . نوع سوم درد « طاقت فرسا » [4] است اين نوع درد از انتهاي عصب واقع در سازمان دروني ايجاد ميشود نه از پوست. دردي كه در زندگي حقيقي اتفاق ميافتد ممكن استكه با دردي كه در آزمايشگاه مصنوعاً ايجاد ميگردد تفاوت داشته باشد. درد موجود در زندگي عادي ممكن است با اضطراب ، ترس ، حالت تهوع و احساس هاي ديگر توأم باشد كه براي شخص طاقت فرسا تر از صدمه وارده باشد.
ادامه دارد
[1] - Hyperalgesia
[2] - Pricking
[3] - Burning
[4] - Aching

Post a Comment