پانكراس و ديابت -2

بيشتر پژوهشگران معتقد هستند پانكراس در مواردي كه خود تا حدي انسولين توليد ميكند (همانطور كه قبلاً گفته شد ) بهتر ميتوان
بيماري ديابت را مورد كنترل قرار داد يعني هرمون بطور دائم ترشح گردد تا بيمار كمتر احساس خستگي نمايد و حالش بهتر و دچار نفس تنگي نشده احساس ضعف نكند و داراي چهره اي زرد و نزار نباشد .
رژيم غذائي هاي جديد معالجه بيماران ديابتي را تسهيل مينمايد . قبل از كشف انسولين غذاي بيماران كابوسي از غذاي بدون چربي ، بدون نشاسته و قند و بيمزه بود . امروزه هم بيماران ديابتي بايد در رژيم غذائي خود مراقبت لازم را بنمايند ولي ميتوانند مقداري كربوهيدرات ، چربي و حتي قند مصرف نمايند مشروط به آنكه وزنشان را پائين نگهدارند . حتي مشروبات الكلي هم كاملاً براي آنان مضر نيست ولي بهتر است از مصرف آن بكلي خودداري نمايند .
زماني عمر يك بيمار ديابتي بيش از پنچ سال طول نميكشيد ( پنج سال عمر اندوهبار و بيهوده ) . امروزه يك بيمار مبتلا به ديابت اگر مرتباً تحت مراقبت پزشك باشد ميتواند همانقدر كه ديگران به زندگي ادامه ميدهند زندگي و فعاليت كند .
اين يك امر واضح است كه بيماري ديابت اغلب افراد فربه را انتخاب ميكند . در يك گروه هزار نفري بيماران ديابتي 90 درصد افرادي ميباشند كه در طول عمرشان زماني چاق و فربه بوده اند . وزن اشخاص فربه فقط در زماني كم ميشود كه بيماري پيشرفت كرده باشد . ولي عللي كه بيماري ديابت را با چاقي اشخاص مرتبط ميكند هنوز معلوم نيست و در اين مورد بين پزشكان اختلاف نظر ميباشد . حدود 30 درصد از بيماران ديابتي اين بيماري را از بستگان درجه اول و يا اجداد خود بارث ميبرند . اگر پدر و مادر هر دو مبتلا به بيماري قند باشند امكان اينكه فرزندان آنها باين بيماري مبتلا گردند زياد است .
قبل از كشف انسولين زنان مبتلا به بيماري ديابت ندرتاً باردار ميشدند و اگر هم باردار ميشدند اغلب در كوماي ديابتي از بين ميرفتند و هفت نوزاد از ده نوزاد آنان تلف ميشد . امروزه ، اگر مادران ديابتي تحت مراقبت ويژه قرار گيرند 90 درصد آنان داراي نوزادان سالم ميگردند و هيچ مرگ مادر زادي نيز اتفاق نميافتد و تعداد مرگ و مير در اين مورد بسيار نادر است .
قبل از كشف انسولين بيشتر مرگهاي ديابتي در اثر كوماي ديابتي اتفاق ميافتاد . امروزه فقط سه درصد از بيماران ديابتي در اثر كوما از بين ميروند . اغلب در اثرتصلب شرائين است كه 66 درصد از بيماران ديابتي را دچار مرگ مينمايد . بيماران مبتلا به ديابت بيشتر درمعرض خطر مبتلا به تصلب شرائين هستند تا افراد ديگر .
سخت شدن شرائين ممكن است در همه جاي بدن اتفاق افتد از قبيل قلب ، كليه ها ولي وقتي كه اين امر در دست و پا رخ دهد عمل جريان خون مختل ميگردد و موجبات قانقاريا فراهم ميشود. وقتي اين رگ در چشم سخت گردد ، نتيجه آن كوري خواهد بود . درمان رضايت بخش ديابت اغلب تضمين نمينمايد كه تصلب شرائين ايجاد نگردد، ولي پزشكان معتقد هستند كه فرد مبتلا به ديابت بيشتر دچار تصلب شرائين ميگردد تا كهولت ، ولي اين اميد وجود دارد كه ما روزي شاهد حل معماي تصلب شرائين كه در اثر ديابت موجب ميگردد باشيم .
حال بايد در مورد آندسته از افراد كه مبتلا به ديابت هستند و عده آنها هم بسيار زياد است و نميدانند كه دچار چنين بيماري هستند چه تدبيري بايد كرد؟ بهتر است به همه توصيه شود مخصوصاً در سنين بالا مرتب آزمايشات لازم را هر از چند گاه با نظارت پزشك معالج خود انجام دهند تا بمجرد مشاهده علائم بيماري بموقع نسبت به درمان اقدام شود.
بايد از طرف پزشك معالج به كليه بيماران مبتلا به ديابت كارت مخصوص داده شود و در آن چگونگي بيماري ديابتي كه بيمار به آن مبتلا ميباشد ذكر شده باشد و بيمار آنرا همواره با خود همراه داشته باشد تا در صورت بروز كوما بيمار را بموقع از مرگ حتمي نجات دهند .

Post a Comment