تب چيست ؟ ( 2 )
ادامه از قبل

ممكن است كه تب بهترين وسيله شناسائي بيماري باشد . مثلاً در بيماري تيفوش تب استمرار دارد . مالاريا تبي استكه قطع و دو باره رجعت ميكند . در حصبه تب با فواصل بروز ميكند ( نوسانات معمولاً بالاي درجه حرارت عادي بدن ميباشد ) در عفونت استخوان و آبسه هاي احشائي تب هاي متناوب وجود دارد ( در بعضي از ساعات روز درجه حرارت بدن بحالت عادي برميگردد. )

تب تا چه درجه اي خطرناك خواهد بود؟
قاعده معين و مشخصي در اين مورد وجود ندارد . مشاهده شده است بيمارانيكه درجه حرارت بدن آنها تا 43 در جه افزايش يافته است بندرت توانسته اند زنده بمانند. در هر صورت درجه حرارت بدن هرگز از 41 درجه تجاوز نميكند . ظاهراً بدن داراي سيستمي است كه در اين نقطه وارد عمل ميشود . يك رشته از عمليات نجات بخش شروع به فعاليت ميكنند. بيمار در اين موقع بحالت اغما در مييآثد و با اين عمل حجم خون در رگهاي زير پوست افزايش پيدا ميكند و عمل تعريق شدت مييابد . اين عمل اثر خنك كنندگي دارد و تب كاهش مييابد و در نتيجه خطر رفع ميگردد.
هرچند ممكن است تب افراد عامي را بوحشت اندازد ولي اثرات مفيدي هم براي بدن دارد . بدن را تهييج ميكند كه گلبول سفيد بيشتري براي مبارزه با ميگرب توليد كند و همچنين پادزهر لازم را براي مقابله با ميگرب توليد مينمايد . اخيراً شواهدي بدست آمده استكه توليد هرموني بنام « اي سي تي اچ »[1] را افزايش ميدهد و اين هرمون بنوبت خود موجب ميشود كه تنش بيمار تخفيف يابد . ظاهراً عمل آن مثل آنتي بيوتيك ها و پنيسيلين بالا بردن مقاومت بدن است . در درجه حرارت هاي بالا كه بحد خطر نرسيده باشد باكتري ها بسادگي ميسوزند و از بين ميروند . مثلاً در گذشته پزشكان متوجه شدند كه بعد از حمله هاي امراض تب آور مثل مالاريا و حصبه خيلي از بيمارانيكه مبتلا به سفليس بوده اند شفا يافته اند . اين امر موجب شد كه دكتر جوليوس واگنر، پزشك استراليائي، را وادار نمايد كه براي معالجه سفليس بيمارانش را مبتلا به مالاريا نمايد و بعداً براي اينكه در بيمارستان بطور مصنوعي تب ايجاد كند از برق با فركانس زياد استفاده نمود .
امروزه اطلاعات جامعتري راجع به تب جمع آوردي شده است و خيلي از قوائد ديرين باطل شناخته شده است . در يك نسل پيش قائده بر اين بود كه از تب كردن بيمار جلوگيري بعمل آيد و بهمين علت خيلي از بيماران ضعيف از بين ميرفتند ، چون تب موجب ميشود كه متابوليك بدن فعاليت بيشتري از خود نشان دهد، در نتيجه نياز براي غذا و مايعات افزايش مييابد. روش امروزي اين است كه به بيمار پروتئين و ويتامين زياد از طريق غذا داده ميشود و علاوه بر آن تا سرحد امكان به بيمارمايعات داده ميشود .
روش ديرين ديگر اين بود كه بيمار تب دار را با پتو گرم ميكردند تا عرق كند و تب قطع شود . اين روش بدترين طريق معالجه بوده است . در تب بدن كوشش مينمايد كه حرارت را از دست بدهد بنابراي با پيچيدن بيمار در پتو موضو ع پيچيده تر ميشود. روش امروزه اين استكه بيمار را در جاي راحت و خنك و آرام با لباس سبك ميخوابانند .
تا اين اواخر مرسوم بود كه بيمار را بستري ميكردند اين امر وضع بيمار را از لجاظ روحيه خراب ميكند و بهتر است او را آزادگذاشت تا هر وقت مايل باشد استراحت نمايد . يكي از پزشكان حقايقي را راجع به 1086 بيمار جمع آوري كرد كه تعدادي از آنها در بيمارستان بستري و تعدادي ديگر را به خانه فرستاده يودند. نتيجه اين بود كه بيماراني كه بخانه فرستاده شده بودند زودتر بهبود يافتند.
[1] - ACTH
ادامه دارد

Post a Comment