تنظيم خانواده
Albert Maisel
چندين داروي هورموني مصنوعي كه از نظر باليني مورد آزمايش قرار گرفته و ثابت شده است در صورتيكه بدرستي بكار برده شوند و طبق دستور پزشك مصرف شود بدون خطر خواهند بود نشانه اي از تغيير انقلابي ميباشد كه بشر ميتواند باروري خود را مورد كنترل قرار دهد.
اين دارو ها فقط يك داروي ضد بارداري نيستند . بلكه مواد شيميائي هستند كه بارداري را مورد كنترل قرار داده و كاملاً با هر چيزي كه در سابق مورد مصرف قرار ميگرفته تفاوت دارند ، چون بطور موقت از تخمك گذاري كه عامل مؤثري در فرايند توالد و تناسل است جلوگيري بعمل مي آورند.
تا كنون ، تمام روش هاي پزشكي براي جلوگيري از بار داري شامل اين امر بوده كه نگذارند اسپرماتوزوئيد مرد به تخمك زن برسد . براي اين كار از رابطه جنسي بين زن و شوهر در مواقعي كه تخمك در لوله رحم آزاد ميشود جلوگيري بعمل مي آيد .
اين روش هاي ضد بارداري سنتي در دهه هاي اخير بسيار معمول بوده است . ولي ثابت شده است كه بهيچوجه قابل اطمينان نمي باشند . مثلاً در بررسي كه در سال 1957 در مورد 1165 زوج بعمل آمده نشان داده است كه حتي مطمئن ترين دستگاه هاي ضد بارداري فقط بين 72 تا 80 درصد مؤثر بوده اند .
در كشور هاي پر جمعيت و در حال رشد مانند سيلان ، هندوستان و اندونزي روش هاي ضد بارداري سنتي كاملا بي تأثير بوده است . براي زنان بي سواد محاسبه مرحله عادت ماهانه كه اصل موضوع براي اين امر مي باشد غير ممكن مي باشد . استفاده درست از مسايل ضد بارداري سنتي در اماكني كه وسايل بهداشتي كافي در دسترس نباشد و تمام خانواده در يك اتاق مي خوابند بسيار مشكل خواهد بود و ميليونها نفر در كشور هاي مختلف استطاعت تهيه اينگونه وسايل را ندارند .
با اطلاع از اين نقص ها خيلي از پزشكان و دانشمندان از مدتها پيش در پي يافتن روش مطمئن تري براي جلوگيري از بارداري بوده اند كه در عين حال به سادگي در دسترس همگان بوده ارزان قيمت نيز باشد و حتي براي فقير ترين و بي فرهنگ ترين افراد قابل استفاده باشد .
در اين بين شيميدانان بيوشيمي ، متخصصان غدد مترشحه داخلي و متخصصان بيماري هاي زنان نيز در مورد مسايل مختلف ديگر بررسي و تحقيق مينمودند . چيزي كه آنان در پي آن نبودند جلوگيري از بارداري بود بلكه در پي يافتن راهي براي بارور نمودن كساني كه نازا بودند و بچه دار نميشدند بود . بتدريج در نتيجه اين تحقيقات دانش بشر نسبت به عمل توالد و تناسل بسيار افزايش يافت .
برخلاف انتظار اين اطلاعات موجب گرديد كه راه هاي جديدي براي جلوگيري از بارداري كشف شود . در سال 1950 دانشمندان باندازه كافي بر بيولوژي بارداري آگاه شده بودند و قادر بودند كه نقاط ضعف را از بين برده حلقه هاي زنجير قطع شده بارداري را بهم متصل نمايند . بعضي از اين نكات اين بود كه طبيعت بطور عادي خود بارداري را بطور موقت متوقف مينمايد . موارد ديگر اين بود كه بعضي عمل ها نادرست در زن يا مرد موجب نازائي موقت و يا دائم ميگرديد . ولي حد اقل از نظر تئوري هم كه شده هر كدام از اين نقاط ضعف ميتوانست موجب نازائي عمدي گردد.
اولين كسي كه در مورد امكان استفاده از اين امر براي جلوگيري از بارداري اقدام نمود زيست شناسي بنام گريگوري پينوكس ،معاون مدير عامل بنياد ورسستر آمريكا براي زيست شناسي تجربي بود . دكتر پينكوس قبلاً بعنوان پيشتاز تحقيقات هورمونهاي استروئيد ( ماده شيميائي كه نقش عمده اي در فرايند توالد و تناسل ايفا مي كند) شهرت جهاني يافته بود .
اين محقق در اوايل سال 1951 تصميم گرفت كه دريابد آيا با زياد كردن اين هرمون– پروژسترون – ميتوان بارداري فيزيولژيكي را كنترل نمود ؟ قبلا كشف شده بود كه بمحض اينكه تخمك لقاح يافته رشد خود را در رحم آغاز ميكند ، طبيعت توليد پروژستورن را افزايش ميدهد . اين امر بنوبه خود موجب ميگردد كه تخمدان تخمك خود را آزاد نكند و اين روند در تمام مدت بارداري ادامه يابد. همچنين قبلاً اين را ميدانستند كه پروژسترون ماده سمي نبوده ميتوان آنرا بعنوان دارو مورد استفاده قرار داد . در حقيقت اين هورمون را پزشكان سالهاي متمادي براي جلوگيري از سقط جنين هميشگي بيماران خود مورد استفاده قرار ميدادند ، ولي تزريق اين هورمون را نميتوان بعنوان يك داروي ضد بارداري بكار برد. آزمايشات اوليه دكتر پينكوس اين بود كه اگر اين هورمون از راه دهان مورد استفاده قرار گيرد باز هم خاصيت جلوگيري آزاد شدن تخمك را از تخمدانها دارا خواهد بود يا خير . براي اثبات اين امر به خرگوش هاي ماده اين هورمون را در مقدار هاي متفاوت دادند و بعد از بيست و چهار ساعت آنها را نزد جفت هاي خود رها كردند . نتيجه اين بررسي افشا كرد كه هر موقع مقدار هورمون خورانده شده از راه دهان از پنج ميليگرم تجاوز ميكرد تخمك گذاري متوقف ميشد و هيچكدام از اين خرگوش ها باردار نمي شدند .
ادامه دارد
