ترجمه : هادي
سلامت و سيگار كشيدن
هيچ پزشگي مدعي نيست كه سيگار كشيدن موجب تسكين گلو ميگردد. بحث در اين است كه سيگار تا چه ميزان موجب ناراحتي گلو ميشود . اگر كسي در روز يك بسته سيگار بگشد ، در سال بالغ بر 840 سانتيمتر مكعب قطران توتون وارد ريه هاي خود مينمايد . اين بدان معنا است كه شخص گلو و ريه هاي خود را به 750 گرم قطران توتون كه حاوي بنزوپيرن است آلوده كرده است . اگر دود سيگار به دستمالي دميده شود لكه هاي قهوه اي رنگي در آن ظاهر ميشود . اين لكه هاي قهوه اي نيكوتين نيستند چون نيكوتين بيرنگ است . اين لكه ها در اثر سوخت ناقص قطران ميباشد كه درست مانند دوده داخل دودكش ميباشد. بسيار ي از پزشكان معتقد هستند كه ماده اصلي قطران ، يعني بنزوپيرن خيلي از نيكوتين براي بدن زيان آورتر است .
سوزش و حساسيت گلوي سيگاري ها بيشتر مربوط به طرزكشيدن سيگار است . اثر سوء سيگار بستگي به اين دارد كه بآهستگي يا سريع و عميق به سيگار پك زده شود و تا چه اندازه نزديك به فيلتر، سيگار كشيده شود و تا چه ميزان دود سيگار را در دهان نگهداري كرد. سريع پك زدن به سيگار موجب افزايش تحريك و سوزش گلو ميگردد، چون دود سيگار در اينگونه موارد با حرارت 57 درجه سانتيگراد وارد دهان ميشود .
آيا دود سيگار روي معده و عمل هضم تأثير ميگذارد ؟ هر فرد سيگاري متوجه شده است كه سيگار ميتواند تا مدتي احساس گرسنگي را از بين ببرد. اين امر تصور و خيال نيست . احساس گرسنگي بوسيله انقباض معده صورت ميگيرد، و كشيدن سيگار ميتواند اين انقباض را سركوب كند . بدين ترتيب سيگار اشتها را از بين ميبرد و موجب سوء تغذيه ميشود . سيگار كشيدن زياد معده را ملتهب ميكند . موجب ميشود كه اسيد بيشتر در معده ترسح شده درد فم المعده را باعث شود و با توقف سيگار كشيدن اين سوزش تخفيف پيدا ميكند .
زيادي اسيد در معده موجب خواهد شد كه شرايط براي زخم معده آماده شود . آزمايشات اخير در اين رشته نشان داده است كه بيمارانيكه در موقع درمان زخم جهاز هاضمه به سيگار كشيدن خود ادامه داده اند بيماري آنان بيشتر عود ميكند در حاليكه آنهائيكه در موقع درمان سيگار كشيدن را قطع كرده يا آنهائيكه اصلاً سيگاري نيوده اند كمتر اتفاق ميافتد كه بيماري مجدداً عود نمايد . گروهي از پرشگان در چند سال پيش به مورد جالب توجهي برخورد كردند : مردي كه همه علائم زخم اثني عشر در وي مشاهده ميشد و حتي اشعه ايكس نيز آنرا تأئيد كرده بود تحت عمل جراحي قرار گرفت ولي با كمال تعجب مشاهده گرديد كه هيچگونه زخمي در اثني عشر وي وجود نداشته. به بيمار دستور داده شد كه سيگار را قطع نمايد كه در نتيجه كليه آثار و علائم زخم اثني عشر نا پديد شد . سه ماه بعد كه وي احساس ميكرد كاملاً بهبود يافته دوباره سيگار كشيدن را از سر گرفت و مجدداً همان آثار و علائم زخم اثني عشر در وي پديدار شد. انجمن هاي ضد دخانيات مدعي هستند كه زنان باردار نبايد سيگار بكشند . پزشگان در اين مورد تحقيقاتي بعمل آورده اند و نتيجه تحقيقات بشرح زير است : سيگار بهمان اندازه كه براي ديگران زيانبار است روي زنان بار دار نيز اثر سوء دارد .
دو پرشك متخصص زنان در فيلالفيا محتواي شير مادران را مورد تجزيه قرار دادند . آزمايش نشان داد كه در ده ميليون نفر در سيگاري هاي متوسط 4/1 و در سيگاري شديد 7/4 درصد نيكوتين در داخل شير آنها وجود دارد، ولي نتوانستند هيچگونه اثر سوئي روي فرزند آنها پيدا نمايند.
سيگار روي نيروي ورزشكاران نأثير ميگذارد . در يك دو صحرا نوردي بالغ بر پنج كيلومتر ، روي دونده ها تحقيقاتي از نظر تأثيرات سيگار روي موفقيت آنها بعمل آمد و نتايج زير بدست آمد: اين آزمايش مدت هفت سال در مورد حدود 2000 دونده سيگاري شديد ، متوسط و غير سيگاري انجام گرفت .
سيگاري هاي شديد كه هشت درصد كل را تشكيل ميدادند نه درصد آنها جزو ده نفر آخر بودند ، ولي فقط پنج در صد آنها در بين ده نفر اول بوده اند . در بين سيگاري هاي متوسط كه 73 در صد كل را تشكيل ميدادند 62 درصد جزو نفرات اول و 83 درصد جزو نفرات آخر بوده اند . افراديكه سيگار كش نبودند و تعداد آنها 18 در صد كل نفرات را تشكيل ميدادند 32 در صد در رديف اول و 7 درصد در رديف هاي آخر بودند .
در اثر بررسي كه در مورد دانشجويان دانشگاهي بعمل آمده است مشخص گرديد كه دانشجوياني كه سيگار نمي كشيدند نسبت به دانشجويان سيگاري بلند قد تر و ريه هايشان داراي گنجايش بيشتري بوده است . افزايش حجم سينه دانشجويان غير سيگاري 77 درصد بيشتر از دانشجويان معتاد به سيگار بوده افزايش وزن آنها نيز 24 در صد بيشتر بوده است . .
از دانشجويان دانشگاه ديگر خواسته شد كه ميله نازكي را وارد سوراخي تنگ بنمايند بدون اينكه اين ميله بديواره سوراخ برخورد نمايد و هر بار كه ميله بديواره برخورد ميكرد جريان برق آنرا ثبت مينمود . معتادين به سيگار لرزش دستشان 60 درصد بيشتر از غير معتادين بوده است .
مربيان ورزشي در اين امر متفق القول هستند كه نيروي عضلاني در بين معتادين به سيگار كاهش مييابد و زود خسته ميشوند . در هيچ موردي مشاهده نشده است كه سيكار باعث افزايش توانائي هاي ورزشي شده باشد .
توتون بر روي قلب چه اثري دارد ؟
در مورد اثرات مصرف طولاني سيگار بر روي قلب عقايد مختلفي وجود دارد . اما در مورد سوء اثر آني آن بر روي قلب و عروق هيچگونه شبهه اي وجود ندارد ، چون اين سوء اثر را بسادگي ميتوان مشاهده كرد و ميزان آنرا تعيين نمود .
مصرف سيگار ممكن است كه موجب افزايش ضربان قلب تا بيش از 28 بار در دقيقه گردد. اين اثر در افراد مختلف و در موقعيت هاي مختلف تفاوت ميكند . ميانگين افزايش نبض در افراد سيگاري ده بار است . استعمال دخانيات ممكن است كه توليد بهم خوردگي ريتم قلب گردد. معتادين به سيگار 50 در صد بيشتر از كسانيكه سيگار نميكشند مبتلا به طپش زياد قلب ميگردند .
استعمال دخانيات فشار خون را افزايش ميدهد و اين افزايش قابل توجه و سريع است . هر قدر فشار خون شما زياد باشد توتون موجب ميشود كه آنرا شدت بخشد . ظاهراً فشار خون در مقابل توتون مثل جهاز هاضمه تحمل ندارد . معهذا استعمال دخانيات موجب ازدياد دائمي فشار خون نميگردد. يعني وقتي كه سيگار كشيدن قطع ميشود فشار خون بحالت عادي بر ميگردد.
استعمال دخانيات موجب انقباض رگهاي خون ميشود مخصوصاً رگهاي دستها و پاها . هر قدر رگ باريكتر باشد بيشتر منقبض ميشود و اغلب رگهاي نازك زير ناخن بعلت استعمال دخانيات مسدود ميگردند . بمحض اينكه فردي شروع بكشيدن سيگار ميكند ميزان خونيكه بدستها ميرسد به نصف مقدار معمول تقليل ميابد و اين حالت در حدود يك ساعت تداوام پيدا ميكند و در نتيجه درجه حرارت دستها و پاها كاهش ميابد . .
نيكوتين موجب انقباض سياهرگها ميشود و الكل موجب انبساط آنها. وقتي فردي درعين حاليكه سيگار ميكشد مشروب هم مي آشامد در حقيقت اين دو يكديگر را خنثي ميكنند . از اينجاست كه عموم بر اين عقيده هستند كه سيگار اثر الكل را خنثي ميكند . پزشكان روي 65 نفر تعداد 121 آزمايش انجام داده اند سرانجام مشخص شده است كه نيروي نيكوتين بر الكل ميچربد ، بعبارت ديگر نميتوان اثر انقباض دخانيات را با الكل جلوگيري كرد.
هيچ دليل قانع كننده اي وجود ندارد كه ثابت نمايد استعمال دخانيات موجب بيماري قلبي ميشود ، ولي شواهدي وجود دارد كه ثابت ميكند امراض قلبي در بين معتادين به سيگار بيشتر ديده ميشود و ثابت شده است كه استعمال دخانيات بيماري قلبي موجود را تشديد ميكند .
در مقاله اي راجع به درد قفسه سينه [1] پزشگان اظهار داشته اند كه : « بيماري قلبي قبل از سن هفتاد سالگي خيلي بيشتر بين افراد سيگاري ديده ميشود تا افراد غير سيگاري .» اختلاف عمده بين پزشگان در مورد ميزان شدت زيان استعمال دخانيات است ولي تمام پزشگان در اين مورد اتفاق نظر دارند كه استعمال دخانيات قلب خراب را خراب تر ميكند . منطقي بنظر ميرسد كه نظريه انجمن قلب آمريكا كه متذكر شده اند : « سيگار كشيدن زياد ممكن است موجب و يا باعث تسريع بيماري عروق و قلب، لااقل در مورد افراد كمتر از سن پنجاه سالگي گردد.» را مورد قبول قرار داد.
ادامه دارد
[1] - Angina Pectoris

Post a Comment