اگر احساس میکنید که به مشروب احتیاج دارید از نوشیدن آن خودداری نمائید.
قسمت سوم

پس مشروبخواری مسئله ساز چیست ؟

آنچه مورد اهمیت است انگیزه عمل میباشد . بگذارید یک نمونه متوسط از یکصد فرد الکلی را در نظر بگیریم . حدود نیمی از آنان افرادی هستند که دلیل خوردن مشروب آنان زمینه های دگرگونی های روانی دارد ، در این مورد الکل را نمیتوان مقصر روان پریشی ، سفاهت ، زوال عقل پیش رس یا روان پریشی شیدائی آنان دانست . نیمی دیگر کسانی هستند که خوردن مشروب را طبق شئون اجتماعی شروع کرده اند و محرومیت های خود را با خوردن مشروب بیشتر مینمایند تا اینکه دیگر نمیتوانند با کنار آیند مگر در سایه الکل . اگر شما موارد نامناسب روانی را که حقیقتاً موجب مشکل میگردند برطرف نمائید البته به بکمک الکل ، با این وجود برای یک فردی که در حد متوسط مشروب مصرف میکند کافی نیست که اصرار گردد که غیر ممکن است یک الکلی مسئله ساز نگردد. آیا علائم اولیه الکلیسم ایجاد میگردد یا نه این امر بستگی به فشاری دارد که بر فرد واردد می آید و همچنین بسته به اجتماعی دارد که زیاد خوردن مشروب را قبول دارد یا خیر .
محرومیت ها محیط مناسبی برای شخصیت های الکلی میباشد . هرکسی ممکن است این حقیقت را نادیده بگیرد که فاقد آن قدرتی است که بتواند امیال خود را از قوه به فعل درآورد. دیگری با داشتن همین زمینه فکری از اینکه نتوانسته کار مورد علاقه اش را پیدا کند و بیکار مانده پناه به الکل برده است . ممکن است عادت به مشروب خواری ارتباطی به دوران کودکی داشته باشد و خود فرد آن را فراموش کرده باشد .
آزمایشاتی وجود دارند که بکمک آنها میتوان عادت به مشروب خواری را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. چند نمونه از این آزمایشات در زیر ذکر میشود تا بوسیله آنها عادت به مشروبخواری شما را تعیین کند:
آیا میهمانی بدون مشروب به شما خوش نخواهد گذشت ؟
آیا برای اینکه مشکلات خود را با همسر، رئیس ، فرزندانتان یا کارمندانتان از بین ببرید ، پناه به مشروب میبرید ؟
اگر پاسخ هر یک از پرسش های مذکور مثبت باشد شما متکی به الکل شده اید و در خطر اعتیاد خواهید بود .
برای اینکه این خطر را مهار کنید از خودتان بپرسید ، آیا حقیقتاً من باین مشروب احتیاج دارم ؟ اگر پاسخ مثبت باشد از نوشیدن آن خودداری نمائید . معمولاً مشروب برای فردی مسئله ساز است که برای لذت بردن آن را نمینوشد بلکه احساس میکند برای رفع مسئله اش نیازمند به آن است . چنین شخصی مشروب را برای فرار از چیزی مینوشد. او هرگز آرزوی نوشیدن مشروب را برای مورد بخصوصی نمیکند ، بلکه در پی آن است که بوسیله آن خود را بیحس نماید .
معمولاً ده سال طول میکشد که اعتیاد به الکل تظاهر کند . توأم با آن ممکن است ناراحتی های کبدی ، یا تحریکات گلو و سیستم گوارشی که در اثر التهاب معده و جذب ناقص غذا است نیز تظاهر نماید . بیشتر نتایج سوء در اثر سوء تغذیه ایجاد میگردد، چون الکل خود یا نوع غذا است و در مواردیکه بیش از حد مصرف شود اشتها را کور میکند . علاوه بر این الکل حاوی هیچگونه ویتامینی نیست و فقط واجد کالری است ( 200 کالری در هر سی گرم ).
گرچه تقریباً نجات دادن افراد معتاد به الکل زیر سی سال بسیار مشکل است ، ولی شصت درصد معتادان بالای سی سال قابل معالجه هستند . با وجود اینکه هیچکس با خرده گیری و سرزنش مداوا نشده است معهذا گاهی اعتیاد به الکل نه از راه مداوای روانی بلکه با خرده گیری همسر معتاد شفا یافته است .
هیچگونه معالجه ای روی بیماران معتاد به الکل مؤثر نخواهد بود مگر اینکه دلیل اعتیاد به الکل ریشه یابی شود . در بسیاری از موارد با از بین بردن محرک اصلی، معتاد شفای کامل یافته است . در موردی زنی معتاد به الکل پس از بررسی معلوم شد که وی نسبت به مادر شوهرش حساسیت داشته و پس از بین بردن این حساسیت و رابطه عادی با مادر شوهر اعتیاد او کاملاً از بین رفته است .
هیچ موردی وجود ندارد که ثابت نماید اعتیاد به الکل بدون ارتباط با مشکلات شخصی نباشد . در هر صورت الکل مسائل و مشکلات خاص خود را دارد . اگر شما گاهی به هر علتی که میخواهد باشد مشروب زیادی بنوشید بعد از مدتی ناچار خواهید شد که برای رفع ناراحتی الکل بیشتری مصرف و کاملاً به آن متکی شوید .